Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

χριστουγεννα της ποιησης !!!!!!

 Ενα ποιημα μοναδικο απο την Καιτη μας 



Ακαθόριστες επιθυμίες.
Πεποιθήσεις αόριστες.
Χριστούγεννα προ των πυλών..
Το χιόνι εισβάλλει στην μικρή πλατεία
ως εωσφόρος ανίκητος.
Πολύχρωμα φωτάκια παλεύουν να λάμψουν.
Τρεμοπαίζουν πάνω από τις σκοτεινές στέγες
και η πεταλούδα του χιονιού
αφήνεται στην αγκαλιά του δήμιού της..
Χριστούγεννα σχεδόν δώδεκα.
Δώδεκα παρά τέταρτο.
Κάποια βλέφαρα που ξυπνάνε
με νωπά ακόμα τα δάκρυα.
Ένα κορμάκι διπλωμένο στο παγκάκι.
Κάτω από το μηδέν κρύο.
Παγωνιά.
Μοναξιά και ψευδαίσθηση.
Εμπειρίες.
Αναμνήσεις χαμένες στο χθες
ανασταίνονται σήμερα
και σβήνουν το αύριο.
Ένα χριστουγεννιάτικο δεντράκι
αναπνέει ακόμα.
Αισθήσεις σε εγρήγορση
μα προσδοκίες θολές.
Ίσως και μάταιες.
Δώδεκα παρά πέντε.
Η πεταλούδα έσβησε.
Πάγωσαν τα ασημιά φτεράκια της.
Τα πολύχρωμα φωτάκια σβήσαν κι αυτά.
Μένει μια ελπίδα.
Η καρδιά.
Χτυπάει ακόμα..(By Kate)



1 σχόλιο:

  1. Αν μπορούσες να ακουμπήσεις την καρδιά μου δεν θα άκουγες χτύπους... μόνο ανάσες... υπέροχο στην αλήθεια του..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή