το καταπληκτικό ποιημα αυτο του Αχιλλεα Παρασχου , αφιερωμενο στην παγκοσμια ημερα ποιησης .
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Ἦτο γλυκειὰ παραμονὴ ἐκείνης τῆς ἡμέρας
ὁποῦ καινούργιος δρόσιζε κόσμο παλῃὸ ἀγέρας,
ποὺ ὁ ἀγέννητος Θεὸς στὴ Βηθλεὲμ γεννήθη
καὶ ἀναγάλλιασε ἡ γῆ κ' ἐντράπη κ' ἐφοβήθη.
Πτωχοὶ καὶ πλούσιοι, παιδιά, ἄνδρες, γυναῖκες, ὅλοι
χαρούμενοι ἑτοιμάζονται γιὰ τὴ μεγάλη σχόλη.
Στολίζονται ἡ ἐκκλησιαίς, ἀστράφτουν τὰ κανδήλια
μπρὸς στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ· γλυκὰ ἀντιλαλοῦσαν
καμπάνες εἰς ταὶς γειτονιαίς· βιολιὰ ἔπαιζαν χίλια
καὶ τὰ Χριστούγεννα παιδιὰ στοὺς δρόμους τραγουδοῦσαν.
Ἔχαιρ' ὁ κόσμος· χαίρουνταν κ' οἱ πικραμένοι ἀκόμα,
κ' ἐκεῖνοι ποὺ πατοῦν στὴ γῆ κι' ὅσους πατεῖ τὸ χῶμα!
Β'
Στὸν οὐρανὸ ὁποῦ ἀρχὴ καὶ τελειωμὸ δὲν ἔχει,
μέσ' στὸν Παράδεισο ποὺ φῶς, δροσιὰ κι' ἀγάπη τρέχει,
τὸ διαμαντένιο κι' ἅγιο ρολόγι θὰ σημάνῃ
τὰ ἱερὰ μεσάνυκτα· τὴ βλογημένη ὥρα,
ποὺ βρέφος μέσα σὲ σπηλιὰ ὁ Λυτρωτὴς ἐφάνη
καὶ τ' ἀσημένιου οὐρανοῦ ἔγιν' ὁ κόσμος χώρα...
Φῶς δροσερὸ σ' ἀθάναταις ματιαὶς φεγγοβολοῦσε·
μοσχομυρίζαν ἄπειρα αἰώνια λουλούδια,
τ' ἀγέρι ὁλόχρυσα φτερὰ ἀγγελικὰ ἐκινοῦσε
κ' ἕνα τραγοῦδι ἐγίνουνταν τ' ἀθάνατα τραγούδια.
Ἀρχάγγελοι καὶ Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ κι' ἀηδόνια,
- Ὄχι τῆς γῆς! - ἐψέλνανε μπροστὰ εἰς τὴν Παρθένο
καὶ τῆς θυμίζανε μικρὰ κι' ἀγαπημένα χρόνια,
πότε στὴν κούνια τὸ Χριστὸ καὶ πότε Ἐσταυρωμένο...
Σ' ὀλίγο τὰ Χριστούγεννα τοῦ οὐρανοῦ θὰ εἰποῦνε
κι' ὅλα τὰ χείλη τ' ἅγια μὲ μιᾶς θὰ φιληθοῦνε·
τὸ Χερουβεὶμ τὸ Σεραφεὶμ θὰ σκύψει νὰ φιλήσῃ,
ὁ Ἄγγελος τὸν Ἄγγελο, Ἁγία τὴν Ἁγία,
ὁ οὐρανὸς ἀπὸ χαρὰ καὶ δόξα θ' ἀντηχήσῃ
καὶ θὰ διπλιάσῃ ἀθάνατο φιλὶ τὴν ἁρμονία!
Χαμόγελο τῆς Παναγιᾶς ἐφώτιζε τὸ στόμα
κ' ἔφεγγε περισσότερο τοῦ οὐρανοῦ τὸ δῶμα·
γλυκύτερα ἐγείνουνταν τ' ἀγγελικὰ τραγούδια,
κ' ἔχυναν μυρωδιὰ διπλῆ τ' ἀθάνατα λουλούδια!
