Christingle ενα χριστουγεννιατικο εθιμο !!!

Ενα χριστουγεννιατικο εθιμο για παιδιά απο τους περασμένους αιώνες 

Christingle  σημαίνει το φως του Χριστού και είναι ένα σύμβολο της Χριστιανικής πίστης .

Το ανακάλυψα σε ένα βιβλίο που μου χάρισαν πέρσι οι κόρες μου για τα Χριστούγεννα και μου άρεσε πολύ γιαυτό και σας το παρουσιάζω . Προέρχεται από την Αυστροουγγαρία και πρωτοπαρουσιαστηκε το 1750 . Η Αγγλικανική εκκλησία το υιοθέτησε γύρω στο 1968 .

Αποτελείται από απλά καθημερινά πράγματα και έχει πολύ ωραίους συμβολισμούς 

Ένα πορτοκάλι που συμβολίζει την οικουμένη !!

Ένα κερακι από τα μικρά των γενεθλίων που συμβολίζει τον Χριστό, το ανέσπερο φως .Κάτω από το κεράκι στερεώστε ένα μικρο κομματάκι αλουμινοχαρτο για να μην στάξουν οι σταγόνες μια κόκκινη κορδελα περιμετρικά που καταλήγει σε φιόγκο και συμβολίζει το αίμα του Χριστού που σταυρώθηκε   για την ανθρωπότητα 

Τεσσερις οδοντογλυφίδες που συμβολίζουν τις τεσσερις εποχές του χρόνου , αλλά και τα τέσσερα μήκη και πλάτη της γης ( βορρά , νότο , ανατολή δύση )

Μικρά ζαχαρωτά ή ζελεδακια , για να περαστούν στις οδοντογλυφίδες που συμβολίζουν τα δώρα του μικρού Χριστου , αγάπη  , ελπίδα  , καλοσύνη , ειρήνη 

Τα μικρά παιδάκια παίρνουν  μαζί τους το CRISTINGLE τους στην εκκλησία τις μέρες των χριστουγεννων και κάποια στιγμή καθώς σβήνουν τα φώτα τα παιδάκια  ξεκινούν να τραγουδούν χριστουγεννιατικους ψαλμούς    . 

Ολα ωραια και καλα , εδω στην ελληνικη πραγματικοτητα που ξερετε ολοι πως υπεραγαπω  δεν θα μπορει να συμβει  αυτό σε καμμια μα καμμια εκκλησία ίσως να συμβαινει σε καποιο κατηχητικό δεν ξερω . Απο την αλλη πλευρα τα περισσοτερα παιδακια και οι γονείς τους τις γιορτινές μερες δεν πηγαινουν πια  στην εκκλησια ....... Στις σχολικές γιορτές λεγονται χριστουγεννιατικα τραγουδακια κυριως ομως αγγλικα μεταφρασμένα στα ελληνικα και μερικές φορες  προς ικανοποιηση των γονιών κατευθειαν  στα αγγλικά Το απολυτίκιο   της γέννησης ακουγεται πλεον μονο και εφόσον υπαρχει καποιος εκπαιδευτικός παλιας κοπής σε χορωδίες και σε μεγαλύτερες ταξεις γυμνασίου !!

Προτεινω λοιπον μια λυση  να φτιαξουμε με τα παιδακια μας ενα cristlingle ,ας του δωσουμε ενα δικο μας ονομα και να το αναψουμε μερικές βραδιές χαμηλωνοντας τα φωτα στο σπιτι  πριν τα Χριστουγεννα να τραγουδησουμε το απολυτίκιο , τα παραδοσιακα ελληνικα χριστουγεννιατικα τραγουδια  ,να  διαβασουμε την ιστορία της γέννησης  για μια ακομη φορά , βιβλια με χριστουγεννιατικες ιστορίες  να ακουσουμε τις απορίες τους να δωσουμε δηλαδη μια χριστουγεννιατικη νοτα διαφορετική !! Υστερα απο ολο αυτό θα ειναι για ολους μας πιο ευκολο να τα παρουμε απο το χερι και να παμε στην εκκλησία για οση ωρα αντεξουν , εξαλλου τωρα πια οι περισσοτερες εκκλησίες  εχουν ελαστικα ωράρια .
Ανηκει και ολο αυτό στα αρωματα των Χριστουγεννων , ειναι πολυ σπουδαιο να μοιραστουμε μαζί τους τις παιδικές μας αναμνήσεις απο τουτες τις γιορτές  και να νοιωσουν τι σημαινει πιστη !!!!! 

Το πανηγύρι μας 2015 !!!!!

Λατρεμένες φίλες και φίλοι έφτασε η ώρα του χριστουγεννιάτικου πανηγυριού μας  .

Άλλη μια φορά θα μοιραστούμε χαμόγελα , ιδέες ,όνειρα ,  εμπειρίες , ελπίδες και ευχές

Φέτος η νεράιδα Sourloulou αποφάσισε και όρισε να κάνουμε μια μεγάλη  αλλαγή .  Θα παρουσιάζουμε όχι απλά αναρτήσεις όπως τα προηγούμενα χρόνια αλλά   τα ιστολόγια , το facebook ή το λογαριασμό Google ξεχωριστά ,πασπαλισμένα με μυρωδιά χριστουγέννων και αστερόσκονης . Έτσι δεν θα ξεχαστούμε και δεν θα αφήσουμε απέξω καμιά δημιουργία σας     !!!!     

 Ελάτε λοιπόν να λάβετε μέρος και φέτος  !!!!

Κάθε 15 ημέρες από την 1η Νοεμβρίου 2015 έως τις 15η Ιανουαρίου 2016, χαρίζουμε μετά από κλήρωση εδώ  στο stars and icicles  τρία  δώρα σε τρεις  τυχερές ή  τυχερούς .Τα φετινά μας Χριστούγεννα θα κρατήσουν πολύ χάρη σε σας , κόντρα  στους δύσκολους καιρούς  και πιστέψτε με  θα είναι τα καλλίτερα !!!!!!

Οι  όροι  συμμετοχής  στο πανηγύρι μας είναι απλοί

1 . ετοιμάστε μια ή περισσότερες   χριστουγεννιάτικες αναρτήσεις

( φωτογραφία , ζωγραφιά,  ποίημα , κείμενο , σκέψεις , κολλάζ ,  συνταγή , κάρτα , κατασκευή   δρώμενα , ανταλλαγές , bazaar και ότι ακόμη μπορείτε να εμπνευστείτε που να έχει σχέση με τα Χριστούγεννα )   ,

2.  κάντε ανάρτηση στο ιστολόγιο σας  στο  facebook ή στο λογαριασμό Google   και ενημερώστε μας  . Αν  πάλι δεν   έχετε ιστολογιο στείλτε μας το υλικό σας με email και θα το αναρτήσουμε εδώ .

3,. Θα ήταν  τιμή μας να γίνετε φίλοι του Stars and icicles

4. Διαδώστε το χριστουγεννιάτικο πανηγύρι μας μεταφέροντας το

   Banner μας στο side bar του ιστολογίου σας 

                                    καλα το καταλαβατε η αυτου εξοχοτης Luna !!!!!

το Αλφαβητάρι των Χριστουγέννων !!!!!

Ελάτε να ανακαλύψουμε τις γιορτές , είσαστε έτοιμοι ???

Στήνουμε τη σκηνή , τα υλικά μας στο πάγκο και για να σας διευκολύνω σας τ έχω μαζεμένα σε Αλφαβητάρι τούτη τη φορά όπως όρισε η διπλανουλα _Μαρίνα μας 

                                                 


, έτσι δεν θα κουραστείτε καθόλου και δεν θα σας λείψει τίποτα  .

Αμύγδαλα ,  αλεύρι , ανθόνερο , ασημόσκονη

Βαζάκια με καλουδια  , βανίλια  και πολλά πολλά βιβλία

Γάλα αχνιστό , γέλια παιδικα , γλυκίσματα , γαρύφαλλα

Δωρα  αγάπης, δαμασκηνα 
Ελπίδα για ειρήνη , έλατο για στόλισμα

Ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα

Ηλιαχτιδες από ήλιους χειμωνιάτικους

Θύμησες από περασμένα Χριστούγεννα

Ιξός , το γκι καλέ για να φιληθούμε από κάτω του

Κανέλλα , καρύδια , κάστανα ,  κρασί , Κεριά, κορδέλλες , κουδουνάκια 

Λικέρ χειμωνιάτικα από εκείνα τα σπιτικά της γιαγιάς

Μήλα κατακόκκινα , μέλι μυρωδάτο , μουσική

Νυχτέρια στο φως του κεριού ,

Ξύλα κέδρου και ελιάς

Όνειρα , όνειρα , όνειρα

Πορτοκάλια . προσωπικές στιγμές

Ρόδια

Σοκολάτα.................................

Τρέλα πολύ τρέλα  , τριγωνακια

Υποσχέσεις

Φουντούκια , φωτιά , φώτα , φαντασία

Χρώματα , χαρτάκια με άρωμα βανίλιας και κανελλογαρύφαλου

Ψελλίσματα , ψαλμούς  ,

ΩΩΩΩΩ !!!

Έφτασε  η ώρα των Χριστουγέννων χίλια μύρια αρώματα στο πυρετό της δημιουργίας !!!!!

Δωρο στο Χριστό Ελενη Αποστολοπουλου -Χουκ

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη. Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.
Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν’ ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού.

Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν. Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και το Χριστό.
Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για το Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας.

Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν’ αγοράσουν δώρο στο Χριστό.
Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;
Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά. Οι άλλοι προσκυνούσαν το Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και του πρόσφεραν το δώρο τους.
Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε:
-Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα το εξηγήσεις στο Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;
Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον». Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:
-Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;
Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.
-Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δε μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα, για ν’ αγοράσω ένα δώρο στο Χριστό.
-Γι’ αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι. Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα. Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;
Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δε χωρούσε πια άλλα.
-Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της, αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί.

Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ’ ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.
-Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα. Φέρνει κλαδιά από θάμνους στο Χριστό. Και μη χειρότερα.
Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.
-Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!
Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.
-Μα τι έγινε;
-Θαύμα!
-Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!
Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη, δοξολογώντας το Χριστό γι’ αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο.

Η γριούλα – ποια να ‘ταν άραγε; – είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα…
Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει «λουλούδια των Χριστουγέννων».
Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε «Άστρα του Χριστού».


Της Ελένης Χουκ – Αποστολοπούλου
Από το βιβλίο «Να τα πούμε; Να τα πείτε!»

Άλλοτε και τώρα της Γαλατειας Γρηγοριαδου -Σουρελη

 Σαν ήμουνα παιδί ονειρευόμουνα, ξύπνια και κοιμισμένη, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, ολόκληρη η χρονιά, νόμιζε κανένας είχε συμπτυχθεί το ενδιαφέρον σε εκείνο το μαγευτικό δεκαπενθήμερο των Χριστουγέννων και του Αγίου Βασιλείου.

Ο κόσμος δε ζούσε στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία. Ήταν ένας κόσμος που έβγαινε από πόλεμο, ζούσε ένα διχασμό, ήταν φτωχός, φοβισμένος, πεινασμένος.

     Δεν ξέραμε τότε από γιορτές γενεθλίων, η ζαχαρένια τούρτα και τα κεράκια στη μέση ήταν άγνωστα σε μας. Τόπι και βέβαια παίζαμε στα δρομάκια που ήταν ήσυχα, νοικοκυρεμένα, με τις αυλές και τα δεντράκια, δεν περνούσαν παρά που και που αυτοκίνητα. Δεν κινδυνεύαμε λοιπόν. Παίζαμε βέβαια τόπι, αλλά το φτιάχναμε εμείς από παλιοκούρελα.
 Το σφιχτοδέναμε με χοντρό σπάγγο και φάνταζε στα μάτια μας τόσο, που καμμιά μπάλλα δερμάτινη δεν φαντάζει στα μάτια των χορτασμένων μπουχτισμένων παιδιών του σήμερα.
    
 Και βέβαια είχαμε κούκλες. Κούκλες, πάλι, από παλιόπανα. Κούκλες που κάποια γιαγιά μας είχε φτιάξει. Γιατί, θεέ μου, είχαμε τότε και γιαγιάδες! Γιαγιάδες που μας κανάκευαν, μας πρόσεχαν, μας έφτιαχναν φανταχτερά παιχνίδια και μας έλεγαν παραμύθια.
     Και βέβαια εύκολο ήτανε με δυο καλάμια να κάνουμε τσιλίκι, με μια κιμωλία τριμμένη να φτιάξουμε τετράγωνα στον ίσιο δρόμο και να παίξουμε κουτσό, ένα σχοινί μπουγάδας βρισκότανε για να το στριφογυρίζουμε και να το πηδάμε.
    
 Αυτά ήταν τα καθημερινά μας παιχνίδια. Γιατί ο αγαπημένος μας Άγιος των παιδιών, ο Άγιος ο μοναδικός Άγιος Βασίλης θα έφερνε το "έξτρα" να πούμε το ονειρεμένο, το φανταστικό, το δώρο το δικό του. Όταν βλέπαμε ένα κουρντιστό τραινάκι -πού τότε τα ηλεκτρονικά!- μια πολύχρωμη σβούρα, μια πραγματική κούκλα στο μεγάλο μαγαζί και θερμοπαρακαλούσαμε να μας τα αγοράσουν, έλεγαν οι μεγάλοι "Υπομονή, θα 'ρθούνε οι γιορτές".
 Αναστενάζαμε, μετρούσαμε τους μήνες, πόσοι μας μένουν μέχρι τότε.
    
 Λοιπόν σαν ήμουν παιδί ονειρευόμουνα ξύπνια και κοιμισμένη τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. 
Η ατμόσφαιρα στο σπίτι είχε τώρα αλλάξει. Ασπρίσματα, καθαρίσματα, γλυκά φτιαγμένα από τη μητέρα, κουραμπιέδες με το αμύγδαλο που σπάζαμε εμείς τα παιδιά, μελομακάρονα που μπροστά στα μάτια μας πέφταν στο πετιμέζι, μυρουδιές...
 Μυρουδιές και αναμονή. Νηστεύαμε, δεν τρώγαμε από τα γλυκά που ετοιμάζονταν. Αναμονή και παραμύθι.
 Γιατί η γιαγιά σαν παραμύθι μας μίλαγε για τα Χριστούγεννα.
    

 Κι ήταν μια σκάλα. Κι επάνω στη σκάλα ανεβοκατέβαιναν Άγγελοι. Μεγάλοι Άγγελοι μ' ασημένια φτερά, μικροί Άγγελοι, με μαλλιά σγουρά μεταξένια. Κοιτάζαμε το μικρό αδελφάκι μας, έτσι είχε τα μαλλιά του σγουρά και μεταξένια. Λες να ήταν ένας τοσοδούλης άγγελος. Και τρα-γουδούσανε και ψέλνανε οι Άγγελοι, συνέχιζε η γιαγιά καθώς πασπάλιζε με άχνη ζάχαρη τους κουραμπιέδες.
    Τι ψέλνανε γιαγιά; ρωτούσαμε.
     Το "επί γης ειρήνη", μας εξηγούσε η γιαγιά.
     Δηλαδή ;
    Να, πως έφερε ο μικρός Χριστούλης την ειρήνη στον κόσμο, εξηγούσε η γιαγιά.
                                             
 Αυτή τη σκάλα των Αγγέλων ονειρευόμουνα, κι άκουγα ολοκάθαρα στ' αυτιά μου το τραγούδι της ειρήνης που έλεγαν οι Άγγελοι.

     Και το άλλο μας έλεγε η γιαγιά :

    - Ο Άγιος Βασίλης δουλεύει όλη τη χρονιά με τους μαστόρους του. Νύχτα-μέρα δουλεύει. Φτιάχνει παιχνίδια για να τα δώσει στα παιδιά. Κι όταν κοντεύουν οι μέρες, τα φορτώνει στο έλκηθρο του, βάζει βαθιά-βαθιά το κόκκινο σκουφί του, φοράει τα μεγάλα και ζεστά του γάντια, τις μαύρες γούνινες μπότες του και ξεκινάει. Τάραντοι δώδεκα και δώδεκα κι άλλοι δώδεκα σέρνουν το βαρυφορτωμένο έλκηθρο του.
     - Φτιάχνει και τη δική μου κούκλα ; Αυτή που θέλω, που περπατάει και μιλάει ; ρώτησα, θυμάμαι, μαγεμένη.
     - Δεν ξέρω αν θα μιλάει ή θα περπατάει, μα σίγουρα σου ετοιμάζει την κούκλα σου, είπε με απόφαση στο τέλος.

   

  Θυμάμαι και νοσταλγώ. Σήμερα δεν υπάρχουν πια γιαγιάδες αυτού του είδους. Οι γιαγιάδες δεν μένουν μαζί μας, είναι μοντέρνες γιαγιάδες, που δεν ξέρουν να μιλούν για τα Χριστούγεννα, για τον Άη Βασίλη. 
Σε πολλά σπίτια δεν κάνουνε πια γλυκά. - Τι να τα κάνεις; Φασαρία είναι. Παίρνεις ένα-δυό κιλά απ' το ζαχαροπλαστείο, ξεμπερδεύεις, στους δρόμους κυκλοφορούν πάρα πολλά αυτοκίνητα, τα παιδιά δεν παίζουν. Βουβά, βλέπουν τηλεόραση. 

  Τα φύλλα των εφημερίδων μιλούν για Χριστούγεννα, άδεια από Χριστό. Η τηλεόραση έχει χορευτικά σώου και ανόητα νούμερα. Τις γιορτινές μέρες δεν τις λένε καν χριστουγεννιάτικες. Η οικογένεια χωρίζει, δε σμίγει. Οι γονείς πάνε εκδρομή. Τα μεγάλα παιδιά πάνε σε "χριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν". 
Το λινό τραπεζομάντηλο που έστρωνε η μάνα μου αυτή τη μέρα μένει σαν αντίκα στο συρτάρι. Και η "ειρήνη", μια λέξη-καραμέλα, βρίσκεται ξεκομμένη από τον χορηγό της.
   Σέρνεται στους δρόμους, γράφεται σε πλακάτ, γίνεται σύνθημα, γίνεται το "απολεσθέν" αντικείμενο, γίνεται η παραστρατημένη κόρη, η χωρίς γονιούς, το έκθετο. Και ο "ευρών αμοιφθήσεται!"
    
  Και ο Άη Βασίλης ;

  Εκείνος εξακολουθεί όλη τη χρονιά να φτιάχνει δώρα. Δώρα όμως περίεργα. Δηλαδή, αν κρίνεις από αυτά που γέμισαν την αγορά και τις βιτρίνες, ο Άγιος της αγάπης και της προσφοράς έγινε, ούτε λίγο ούτε πολύ, πολεμοκάπηλος.
 Κατασκευάζει τάνκς, στρατιωτάκια, πυραύλους, πιστόλια. Τα πολεμικά παιχνίδια τα χρεώνουμε στον Άη Βασίλη κι αυτός θαρθεί το τελευταίο βράδυ του χρόνου, θα φιλήσει το κάθε παιδί και θα του ψιθυρίσει:
     - Καλή χρονιά, παιδί μου! Η ατομική βόμβα που βλέπεις είναι δική σου.
    
   Λοιπόν, σαν ήμουνα παιδί, ονειρευόμουνα, ξύπνια και κοιμισμένη, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Τώρα θέλω να κλείνω τα μάτια μου και να ονειρεύομαι πως έπαιζα με κείνη την πάνινη μπάλα μου, πως γύριζα για να δω το σωρό με τους άσπρους κουραμπιέδες, να μυρίσω τις ευωδιές που πλημμυρίζουν όλα τα μέρη του σπιτιού, ν' ακούσω τη γιαγιά:
     - Κι ήταν μια σκάλα. Μια χρυσή, ολόχρυση σκάλα. Κι επάνω της ανεβοκατέβαιναν Άγγελοι μ' ασημένια φτερά.
    
  Χριστούγεννα με Χριστό ποθώ τώρα να βρω μέσα στα όνειρα μου. Και τον Άη Βασίλη να ετοιμάζει για μένα μια κούκλα. 
Να μη μιλά, να μην περπατά, δεν πειράζει. Μια κούκλα που θα χαμογελάει. Μια κούκλα χωρίς το κομμωτήριο της ή τον... φίλο της.
                                                                                                  
         Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη

η μυστικη ανταλλαγη της Μαριλενας μας

Η μυστικη ανταλλαγη δωρων της φιλης Μαριλενας ξεκινησε να δεχεται συμμετοχές σειρα σας να τρεξετε να προλαβετε