Γράμμα σε ένα κοριτσάκι

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό που κάνει το Δελφινάκι ΄ Καλή χρονιά , Παραμονή Πρωτοχρονιάς και εγώ είμαι έξω στους δρόμους . Ψάχνω για σένα , ψάχνω να σε βρω . Θέλω να μου πεις το όνομα σου . Για δες κρατάω στα χέρια μου ένα βιβλίο με ιστορίες του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν , με χρυσοκόκκινο εξώφυλλο σαν την φλόγα του σπίρτου σου . Το βιβλίο μου μοιάζει με λουλούδι , θα ναι το σημάδι μας για να με γνωρίσεις . Πως αλήθεια σε λένε ; Αγγελική , Φωτεινή ή μήπως Νεφέλη ? Σε πρωτοαντίκρισα σαν ζωγραφιά του J.Tth. Lundbye σε εκείνο το ημερολόγιο . δυο αιώνες σχεδόν πίσω , με ένα χείμαρρο χρυσά μαλλιά στολισμένα με διαμαντάκια χιονιού , φτωχικά ρούχα και δυο φωτεινά μάτια δίχως σύννεφα . έγινες η νεράιδα των καλών μας πράξεων , η μήπως ο άγγελος της χαράς των παιδιών ? Αν ήμουν μια παραμυθού , θα διάλεγα εσένα για την ιστορία των Χριστουγέννων , όπως έκανε και ο Άντερσεν . Γέννημα της εικόνας σου , τα γράμματα της πιο όμορφης προσευχής μου , τα όνειρα, οι ευχές σου θα ήταν και δικές μου επιθυμίες , οι καλές μου πράξεις , η ίδια μου ή ζωή !!!! Μήπως ς σε λένε Θεοδώρα ? Κλείνω τα μάτια και διαλέγω διαδρομή . Ο κόσμος γύρω μου μια πολύχρωμη σβούρα , τραγούδια , μουσικές , φωνές , κάλαντα . Αλήθεια εσύ είπες τα κάλαντα ? Ψάχνω τα ίχνη των οχημάτων που πέρασαν και έχασες το βήμα σου , τις δυο παντούφλες που χάθηκαν . Το αγόρι που σε περιγέλασε , νομίζω πως το είδα να τρέχει προς το ποτάμι ….. Θαρρώ πως αυτός φοράει παπούτσια και κρατάει τρίγωνο για τα κάλαντα. Κάλαντα Χριστουγέννων , κάλαντα Πρωτοχρονιάς . Μήπως σε λένε Ευγενία ή Βασίλεια ? Κουράστηκα τρέχοντας μέχρι την όχθη και έχασα τα ίχνη του αγοριού με την παντόφλα . Δες όμως εκεί κάτω από το γεφυράκι , γυαλίζουν φωτάκια μέσα στο νερό του ποταμού , κάτι κινείται στο σκοτάδι. Μην είσαι εσύ εκεί κάτω , κοίτα με νομίζω πως σε βρήκα , λες το όνομα σου να είναι Κρυστάλλια ?? Κρίμα ήταν μονάχα οι λέμνες , τα μικρά τετράφυλλα που τα παρασέρνει το ποτάμι στο μαλακό , ανεπίστροφο ταξίδι του νερού , στην πλατιά άδεια θάλασσα . Και τα φωτάκια , δεν ήταν τα σπίρτα που έφτιαξες με τα χεράκια σου , ήταν αχνά αστέρια του ουρανού …………

Σαν να σιγάζει ο κόσμος στην όχθη του ποταμού , λες και οι άνθρωποι ξεχνούν από πού άρχισαν, που ανήκουν και οι αναμνήσεις των παιδιών ξεθωριάζουν λες μες τους αιώνες . Σίγουρα δεν σε λένε Κοραλία και δεν κατοικείς απόψε εδώ . Παίρνω ξανά τον δρόμο προς την πόλη , μέσα μου ανυπομονώ να σε δω , να σε αγγίξω , να σ’ αγκαλιάσω. Είσαι η φίλη μου , η αδελφή μου , η νεράιδα , ό άγγελος μου , το όνειρό μου .Τρέχω γρήγορα στα στενά δρομάκια της πόλης , διασχίζω την Χριστουγεννιάτικη αγορά και τη Ζαχαρούπολη , αναζητώ τα πιο ρόδινα τσουρεκάκια , τις πιο γλυκές σοκολάτες να στις χαρίσω μόλις συναντηθούμε . Στο κατάστημα της παπλωματούς έχω ξεχωρίσει το πιο ζωηρόχρωμο πάπλωμα για να ζεσταθείς καις το μαγαζί με τα καπέλα της κυρίας Αγλαΐας , που διάλεγε καπέλα η γιαγιά μου ,διάλεξα το πιο χαριτωμένο δαντελένιο σκούφο για την δική σου την γιαγιά . έτσι όμορφη και καλή που λες πως είναι θα δεις θα της πηγαίνει !!! Άραγε μήπως έχεις το δικό της όνομα ? Μήπως σε λένε Ουρανία ? Βιάζομαι , η ώρα περνά και γω σε ψάχνω παντού . Το κρύο πιρουνιάζει τα κόκκαλα μας και οι Χριστουγεννιάτικες μέρες σε λίγο θα περάσουν και μαζί τους θα εξατμιστεί όλη αυτή η χαρά , η ευτυχία , η ανυστεροβουλία που μας χαρίζουν σαν το ροζ μαλλί της γριάς πάνω στο καλαμάκι σαν το φυσάει ο άνεμος . Ωστόσο εγώ έχω αποφασίσει τούτη τη χρονιά να μη βγάλω τα Χριστούγεννα από την ψυχή μου , μόλις αλλάξει ο χρόνος . Θα σελ λένε Χράή Ευτυχία νομίζω …… Έφτασα στα σκαλιά της εκκλησίας μας και κει στο τοιχάκι, ανάμεσα στο καθαρό και το βρώμικο χιόνι ψάχνω κομμάτια από τα σπίρτα που έκαψες για να ζεσταθείς . Φαίνεται πως δεν έφτασες ακόμη γιατί δεν συναντώ τα ίχνη σου πουθενά . Λες φέτος να φτασα πρώτη εγώ ? Τότε μιας και οι δυο δεν θα γυρίσουμε στο σπίτι μας , θα σε ζεστάνω μες στην αγκαλιά μου , θα φορέσεις τα παπούτσια μου , θα σου δώσω , θα μου δώσεις . Είμαι σίγουρη πια πως σε λένε Μαρία . Χρόνια Πολλά