καρκινακι το αγγελουδακι μου

Καρκινακι το ΑΓΓΕΛΟΥΔΑΚΙ ΜΟΥ  !!!!



Αγάπη μου

Και φέτος εσύ έβαλες το αγγελουδάκι στην κορυφή του δέντρου μας. Το αγγελουδάκι που τα τελευταία 3 χρόνια σε φυλάει , σε προσέχει, σε προστατεύει. Το αγγελουδάκι που έρχεται στα όνειρα σου και σου ψιθυρίζει προσευχές και μαγεία, για να είσαι πάντα η νικήτρια.
Δε μου άρεσαν τα Χριστούγεννα. Μέχρι τη μέρα που ήρθες εσύ. Τα 3 πρώτα Χριστούγεννα της ζωής σου, τα γιόρτασα σαν να ήμουν κι εγώ παιδί. Την 1η χρονιά που αρρώστησες δεν ήθελα να στολίσουμε το δέντρο, με εκνεύριζαν τα κάλαντα και οι γιορτές στον νοσοκομείο, δεν ήθελα να γιορτάσουμε. Μόνο να κλαίω ήθελα και να βρίζω. Αλλά εσύ ήσουν και πάλι πιο δυνατή από μένα. Και μαζί με τον αδερφό σου, που μόλις είχε κάνει τα πρώτα του βήματα, στολίσατε το πιο όμορφο δέντρο που είχαμε ποτέ. Ήσουν ταλαιπωρημένη, πρησμένη από τα φάρμακα, και μας έλεγες ότι είσαι το ξωτικό, αφού δεν είχες μαλλιά και πετούσαν τα αυτιά σου!
Και σταμάτησα να κλαίω μπροστά σου και τραγουδούσαμε όλη την ημέρα και περάσαμε τις πιο όμορφες γιορτές μας. Και έπιασαν οι προσευχές. Και ήσουν εσύ και πάλι η πιο δυνατή και είχες τελειώσει τη θεραπεία σου, παραμονή Χριστουγέννων, χωρίς να κάνεις πυρετό, χωρίς εμετούς, όλα καλά για να μας αφήσουν να φύγουμε. Είχες ακούσει που παρακαλούσα τους γιατρούς να μας αφήσουν να φύγουμε, ε;
Και πέρσι ήσουν ακόμη πιο δυνατή. Τέρμα τα νοσοκομεία. Μόνο θεραπεία στο σπίτι μας. Και πάλι λάτρεψα τα Χριστούγεννα. Και ντύθηκες βοηθός του Αϊ Βασίλη, γιατί είχες λίγα μαλλιά, μας έλεγες, και έμοιαζες σαν αγόρι. Και πάλι στόλισες το δέντρο με τον Πάρι. Κι εγώ δεν έκλαψα. Ούτε μία φορά. Και βάλαμε και στο δέντρο μας την μπάλα με τη φωτογραφία σου, δώρο από τον παιδικό σταθμό.
Φέτος, στολίσαμε πολύ νωρίτερα. Φέτος θα ντυθείς χιονούλα. Θα πεις και ποίημα στη γιορτή του νηπιαγωγείου. Και μου ζήτησες και γόβες. Και σ’ αγαπώ πιο πολύ. Και λατρεύω τα Χριστούγεννα. Και το Αγγελουδάκι των Χριστουγέννων είναι στο σπίτι μου. Είναι πάντα μαζί μας. Σ’ ευχαριστώ.

Η μαμά σου